Man nennt mi lütt Jochen, den Fährjungen bloß,
dat lett mi ganz kolt, ick nenn mi Matros.
Ick war später Schipper un krieg een eegen Schipp,
dann nehm ick all de Minschen, de luuern doot foorts mit.
Nu schweew ick mit „Vull Speed“ no de Basbecker Siet,
un wenn se mi denn seht, hör to wat se denn schreet:

Refrain:

Hol mi mol röber, hol mi mol röber,
hol mi mol röber no de Basbecker Siet
Hol mi mol röber, hol mi mol röber,
   ick stoh all lang hier un teuf.
   Wi schweewt bloß mit di, du kannst dat so nett,
   so ruhig un sicher un ook so adrett,
Hol mi mol röber, hol mi mol röber,
hol mi mol röber no de Basbecker Siet

Dat weer Sünnob’nd Obend, so gegen half söb’n,
ick lot den Pohl rünner, wi wulln grod no dröb’n,
dor keem so’n lütt Deern an, so pummelig un seut,
mit’n ganz lütten Hoot un ganz groote Feut.
Se seggt: „Ach du min Lütt’n, du teufst doch noch een beet’n ?“
Ick seggt: „ Dat is jo klor,“ un dor sung se mi vor:

Refrain:

Hol mi mol röber, hol mi mol röber,
hol mi mol röber no de Basbecker Siet.
Hol mi mol röber, hol mi mol röber,
   min Hans steiht dröben un teuft.
   Min Hans dat is een Seemann pikfein,
   he bringt mi Bananen mit un ook Papagei’n,
Hol mi mol röber, hol mi mol röber,
hol mi mol röber no de Basbecker Siet.

Hol mi mol röber, hol mi mol röber,
hol mi no de Basbecker Siet.